اینترنت چیزها (IoT) شبکه‌ای از چیزهایی است؛ که از طریق اینترنت به هم متصلند. و به این وسیله می‌توان به اطلاعاتی که از سنسورهای این وسایل ارسال می‌شود دسترسی داشت و از همان طریق آنها را کنترل کرد.
شما احتمالا چیزهای زیادی در این باره شنده‌اید. شبکه اینترنت سابقه طولانی دارد و ابتدائا با اتصال کامپیوترها و لوازم جانبی آنها کار خود را آغاز کرد ولی کم کم با اتصال گجت ها یا ابزارک های دیگر گسترش پیدا کرد و اصطلاح اینترنت چیزها شکل گرفت.
از تلفن هوشمند گرفته تا تلویزیون و یخچال و ماشین لباسشویی و سپس اتومبیل‌ها و آیفون دربازکن و کلید و پریزهای برق و . . .
روز به روز اختراع و ابتکار جدیدی پا به عرصه می گذارد و تعداد چیزهایی که از طریق اینترنت به هم متصل می شود بیشتر می‌شود. طبق پیش بینی آماری، تا سال ۲۰۲۰ به بیش از ۵۰ بیلیون بالغ خواهد شد.
مهمترین چالشی که در این رابطه وجود دارد امنیت و حفاظت از حریم خصوصی است. در نظر بگیرید کنترل چراغ های کنترل ترافیک شهر یا دستگاه تنظیم ضربان قلب بیمار که از طریق اینترنت کنترل می‌شود می‌تواند با حمله یک ویروس یا بدافزار چه عواقبی داشته باشد.
اینجا اهمیت سیستم عامل و نرم افزارهای این اشیا روشن می‌شود که عرصه رقابت شدید شرکت‌های بزرگ شده است. گوگل، مایکروسافت و سامسونگ دیگر شرکت‌ها ترجیح می‌دهند در این عرصه فعالیت کنند تا روی سیستم عامل دسکتاپ چون اینجا بازار بسیار بزرگتری است و تعداد این اشیا چندین برابر دسکتاپ می باشد. البته گروه‌های اپن سورس نیز در این حیطه بسیار فعالند و به علت امنیت و پایداری، استقبال بیشتری به آنها می‌باشد.
